تاثیر کوچینگ کارکرد آکوپیشنال بر رفتارهای خودمراقبتی و سطح مشارکت در افراد مبتلا به نارسایی قلبی
مجری طرح: دکتر ملاحت اکبرفهیمی، همکاران طرح: سرکار خانم دکتر سپیده تقوی، سرکار خانم دکتر ساناز شنبه زاده، سرکار خانم دکتر شیوا خالق پرست، سرکار خانم دکتر دوروتی کسلر، سرکار خانم دکتر زهرا احمدی زاده
اهمیت پژوهش: نارسایی قلبی اختلال قلبی عروقی مزمن و پیش‌رونده است که عملکرد و مشارکت را کاهش می دهد. با اجرای رفتارهای خودمراقبتی که روشی غیردارویی است از بستری شدن مکرر جلوگیری می شود. علیرغم تلاش‌های قابل‌توجهی برای آموزش هنوز این رفتارها در افراد مبتلا به نارسایی قلبی ضعیف اجرا می‌شود. در این پژوهش به بررسی تاثیر راهنماییهای های مکرر(کوچینگ) کارکرد آکوپیشنال بر رفتارهای خودمراقبتی و سطح مشارکت در افراد مبتلا به نارسایی قلبی پرداخته شده است.
نتایج پژوهش: راهنماییهای های مکرر(کوچینگ) با ایجاد احساس استقلال به انجام فعالیت‌ها کمک می نماید. مداخله راهنماییهای مکرر(کوچینگ ) در مقایسه با مداخلات معمول می‌تواند مشارکت و رفتارهای خودمراقبتی را بهبود بخشد و شدت افسردگی را کاهش دهد بنابراین می‌توان این مداخله را به‌عنوان یک درمان فرد محور و مشارکت محور برای بیماران نارسایی قلبی در کشور مورد استفاده قرارداد. این مداخله علاوه بر بهبود مشارکت با هدایت غیرمستقیم در اتخاذ و ایجاد رفتارهای خودمراقبتی در محیط زندگی واقعی افراد، یک گام فراتر از مدل آموزشی ساده و ارائه اطلاعات پیش می‌رود.
کاربرد نتایج: این مداخلات می تواند در بیماران نارسایی قلبی به انها کمک کند تا موانع اجرایی فعالیتهای خود مراقبتی را بشناسند و آن را با استدلال خودشان رفع نمایند.
.jpg)
