بررسی مداخلات دارویی و غیر دارویی در درمان خارش پس از سوختگی: یک مرور نظام مند
مجری طرح: دکتر مهدی صبوری، همکاران طرح: دکتر حسن پارسائیان، دکتر سودابه هویدامنش
اهمیت موضوع : خارش پس از سوختگی که طی فرایند بهبود زخم پس از سوختگی ایجاد می شود بر کیفیت زندگی افراد مبتلا به سوختگی از جنبه های مانند اختلال خواب؛ اختلال در فعالیت روزانه و رفاه روانی اجتماعی تاثیر می گذارد. در نتیجه خارش مزمن عواقب روانی اجتماعی قابل توجهی دارد. هدف این مطالعه مروری، ارائه یک ارزیابی جامع از اثربخشی مداخلات دارویی و غیر دارویی در کاهش خارش پس از سوختگی بود.
مهمترین نتایج طرح: تعداد 47 مطالعه واجد شرایط استخراج شدند. بر اساس نتایج، گاباپنتین بیشترین دارویی است که در مطالعات بررسی شده است و تمام مطالعات کمابیش اثر آن را در کاهش خارش پس از سوختگی نشان داده بودند. پره گابالین، نالترکسان، Provase و کرم گیاهی Medilixir نیز هر کدام اثرات مثبتی داشته اند ولی داکسپین در دو مطالعه تاثیر معنی داری نداشته است. مداخلات غیر دارویی استفاده شده شامل تحریکات عصب و ماساژ تراپی می باشند. بیشترین مداخلات تحریک عصب به کار رفته شامل Tdcs می باشد که تاثیر معنی داری بر خارش نداشته است. هیپنوزیس هم در دو مطالعه اثری نشان نداده است. استفاده از ESWT ، ماساژتراپی و درمانهای LED، HILT، SRM و TENS اثر معنی دار در کاهش خارش داشته اند.
.jpg)
