بررسی شیوع عفونت مخفی با ویروس هپاتیت C در جمعیت‌های مختلف ایرانی با استفاده از مرور سیستماتیک و متاآنالیز
مجری طرح: فرح بخارائی سلیم، همکاران طرح: علیرضا محبی، خدیجه خانعلیها، سید جلال کیانی، لیلا موسوی زاده، آمیتیس غلامی
احتمال حضور عفونت مخفی با ویروس هپاتیت C در گروه‌های مختلف بیماران در ایران وجود دارد. عفونت مخفی با ویروس هپاتیت C یک نگرانی جدی برای سلامت عمومی می باشد و اغلب در روندهای تشخیصی و بررسی‌های اپیدمیولوژیک نادیده گرفته می‌شود. در این مطالعه به بررسی شیوع کلی این عفونت و پیامدهای آن در میان گروه‌های مختلف بیماران در ایران بصورت متاآنالیز پرداخت شده است. از میان مقالات بررسی‌شده، ۲۳ مقاله واجد شرایط برای تحلیل انتخاب شدند و شیوع کلی عفونت مخفی با ویروس هپاتیت C در جمعیت‌های ایرانی 90/5٪ برآورد شد. شیوع عفونت مخفی با ویروس هپاتیت C در بین زیرگروه‌ها متغیر بود، به‌طوری که بیشترین میزان در افراد مبتلا به HIV با 20/10٪ و کمترین میزان در بیماران همودیالیزی با 7/0٪ مشاهده شد. تجزیه و تحلیل زیرگروه‌ها نشان داد که روش RT-PCR نسبت به سایر روش‌های تشخیصی، میزان شیوع بیشتری را شناسایی کرده است. اگرچه سوگیری انتشار (publication bias) مشاهده شد، اما تأثیر قابل‌توجهی بر برآورد کلی شیوع نداشت. تحلیل متارگرسیون نشان داد که یک مدل پیش‌بینی مناسب قادر است شیوع عفونت مخفی با ویروس هپاتیت C در بیماران مبتلا به HIV را با استفاده از متغیرهای همبسته مانند روش‌های تشخیصی و سطح AST با دقت ۸۸٪ تخمین بزند. این مطالعه نشان داد که احتمال حضور عفونت مخفی با ویروس هپاتیت C در گروه های مختلف وجود دارد. برای تشخیص این عفونت به تکنیک‌های استاندارد و حساس تشخیصی نیاز است، تا امکان مدیریت مناسب و اقدامات پیشگیرانه مؤثرتر برای گروه‌های پرخطر فراهم شود. همچنین، تقویت نظارت‌های بهداشتی و اتخاذ اقدامات غربالگری هدفمند برای مقابله با این عفونت، به‌ویژه در مناطق با شیوع بالا، امری حیاتی است.