بررسی تاثیراضافه شدن داروی امپاگلیفلوزین بر درمان استاندارد تزریق bevacizumab برضخامت ماکولا در افراد مبتلا به ادم ماکولای دیابتی
مجری طرح: دکتر محمدابراهیم خمسه، همکاران طرح: خلیل قاسمی- ندا حاتمی- رامین ملبوس باف- مجتبی ملک
دیابت نوع 2 شیوع بالایی داشته و کنترل عوارض مربوط به آن از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از این عوارض آن، درگیری چشمی به صورت ماکولوپاتی است که حتی میتواند منجر به نابینایی شود. یکی از درمانهای استاندارد ماکولوپاتی دیابت، تزریق داخل ویترهی داروی بواسیزومب است که با توجه به تهاجمی بودن این روش، نیاز به استفاده از یک داروی سیستمیک برای کنترل بیماری احساس می شود.
در این پژوهش، افراد به دو گروه تقسیم شدند: گروه یک، تزریق بواسیزومب و پلاسبو(قرص خوراکی) و گروه دو، بواسیزومب و امپاگلیفلوزین 10 میلی گرم روزانه دریافت کردند. بعد از یک دوره ی سه ماهه درمان تزریقی و خوراکی، در هر دو گروه کاهش واضح ضخامت مرکزی ماکولا و همچنین افزایش معنادار حدت بینایی دیده شد. اما تفاوت یافتهها در بین دو گروه از نظر آماری معنادار نبود.
از آنجا که در برخی مطالعات، نگرانی از آسیب به چشم با برخی داروهای هم خانوادهی امپاگلیفلوزین وجود داشت، در این مطالعه نشان داده شد که مصرف این دارو با بدتر شدن ماکولوپاتی همراهی ندارد و استفاده از آن در این بیماران بی خطر است.
آخرین اخبار
آرشیو
.jpg)
